Παναξιακό Συλλαλητήριο για την υγεία, την Πέμπτη, 31 Ιανουαρίου 2013, στην Πλατεία Μανδηλαρά, Χώρα Νάξου που διοργάνωσε το Σ.Β.Ε.Ν.Ν.Α.Μι.Κ.( FOTO )

                                                                     


            


           


                


        


       


       

Το τελευταίο διάστημα γίνετε πολύς λόγος για το Κ-Υ Νάξου (και το ονομάζομαι Κ-Υ και όχι νοσοκομείο, γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά  από πρώτο χέρι ότι δεν είναι.)

Όλοι λοιπόν ασχολούνται με την περιβόητη συνένωση –συγχώνευση με το νοσοκομείο της Σύρου που έχει αρχίσει από το 2011 και οριστικοποιήθηκε με το ΦΕΚ που βγήκε στις 31-12-2012 και  κάνει το ζήτημα οριστικό πλέον.

Για εμάς αυτή η εξέλιξη είναι και το τελικό χτύπημα στο πολύπαθο Κ-Υ .

Γιατί το λέμε αυτό? γιατί δεν θα μπορούμε πλέον να χαράξουμε μια πορεία εξέλιξης από μόνοι μας σαν ανεξάρτητο νομικό πρόσωπο αλλά στην ουσία το κέντρο αποφάσεων δεν θα είναι εδώ αλλά στη Σύρο.Θα αποφασίζουν άλλοι δλδ για εμάς με ότι αυτό συνεπάγετε…..

Επειδή όμως όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος ας δούμε από το 2011 που ξεκίνησε αυτή η  συγχώνευση τι εξέλιξη  και τι επιπτώσεις  είχαμε.

Ο οργανισμός  από 46 ειδικευμένους ιατρούς άλλαξε και συρρικνώθηκε σε 19 ιατρούς και αυτή τη στιγμή δεν  λειτουργούν  ούτε  15

Η αιμοδοσία δεν λειτούργησε με αποτέλεσμα να μην μπορούν να λειτουργούν τα χειρουργεία ούτε ο τεχνητός νεφρός γιατί αυτά τα δύο προϋποθέτουν τμήμα αιμοδοσίας.

Το κτήριο που έγινε με τα λεφτά του φορολογούμενου λαού έχει αφεθεί στην μοίρα του και μαζί με τον πανάκριβο εξοπλισμό που σαπίζει στα κουτιά ,δεν συντηρούνται με συνέπεια να υπάρχει άμεσος κίνδυνος να υποστούν ανεπανόρθωτες ζημιές.

Την όλη αυτή δυσλειτουργία την βιώνουν καθημερινά οι εργαζόμενοι αλλά και ο κόσμος που έρχεται να ζητήσει βοήθεια σε εμάς και δεν έχουμε  τα μέσα να τον εξυπηρετήσουμε. Αναγκαζόμαστε να τον παραπέμψουμε στους ιδιώτες με συνέπεια να επιβαρύνετε οικονομικά για ένα αγαθό  όπως είναι η υγεία,που θα έπρεπε να προσφέρονταν δωρεάν γιατί στο κάτω κάτω με τις εισφορές – κρατήσεις που γίνονται στον  εργαζόμενο τα έχει πληρώμενα με το παραπάνω.

Ακούσαμε προχθές κάποιον να ρωτάει το εξής:

Θέλουμε τελικά νοσοκομείο εδώ στη Νάξο, η θέλουμε ένα Κ-Υ  και να διακομίζουμε τα περιστατικά στη Σύρο και στην Αθήνα  εξασφαλίζοντας  κάποιο εναέριο η πλωτό μέσο ?

Όσοι από εμάς έχουν την εμπειρία του τι σημαίνει διακομιδή ,είμαι σίγουρος ότι θα απαντούσαν σίγουρα με μια φωνή ότι θα προτιμούσαν να αντιμετωπιζόταν το περιστατικό εδώ , γιατί η όλη διαδικασία είναι αρκετά επώδυνη ,επίπονη ,χρονοβόρα ,επικίνδυνη για τον ασθενή για τους οικείους του αλλά και για όλο το ιατρικό και νοσηλευτικό και παραϊατρικό προσωπικό που εμπλέκεται εντέλει σε αυτή την διαδικασία .Επίσης είναι και οικονομικά πολύ δαπανηρή.
 Να σας δώσουμε ένα απλό παράδειγμα για να το καταλάβετε.

Χειμώνας ,βράδυ με πολλά μποφόρ ,έρχεται περιστατικό με οξεία κρίση σκολικοιδίτη σε παιδί .Πιστεύετε ότι το οικογενειακό του περιβάλλον θα προτιμούσε να ταξιδέψει στη Σύρο η στην Αθήνα με ελικόπτερο η άλλο πτητικό μέσον για να χειρουργηθεί το παιδί , η να αντιμετωπισθεί το περιστατικό εδώ ?Η απάντηση είναι το αυτονόητο φυσικά .

Ας μην γελιόμαστε λοιπόν.

Το θέλουμε το νοσοκομείο και το χρειαζόμαστε τελικά.

Δεν θέλουμε να πούμε ότι δεν θα χρειαστεί να διακομίσουμε περιστατικά που δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε εδώ,( και στην Αθήνα να είσαι  διακομίζουν περιστατικό από ένα νοσοκομείο σε ένα άλλο πιο ειδικευμένο )μιλάμε όμως για τον μεγαλύτερο όγκο των διακομιδών που θα μπορούσαν να αντιμετωπισθούν εδώ αν λειτουργούσαμε σαν δευτεροβάθμιο νοσοκομείο.

Αν πρώτο μας αίτημα είναι οι διακομιδές ,νομίζουμε ότι θα ξεφύγουμε από τον βασικό μας στόχο που είναι η δημιουργία ενός νοσοκομείου δευτεροβάθμιας φροντίδας, με το σκεπτικό ότι μπορούν να μας πουν ότι: αφού έχετε εξασφαλίσει την διακομιδή τι το θέλετε το νοσοκομείο. Δείτε τα παραδείγματα της Σαντορίνης ,της Πάρου της Μυκόνου (μεγάλα αεροδρόμια με εύκολη πρόσβαση σε πτητικά μέσα) δεν έχουν και αυτά νοσοκομεία ικανά να αντιμετωπίσουν τα σοβαρά επείγοντα περιστατικά και όχι μόνο,και παραμένουν υποστελεχομένα Κ-Υ.
Τώρα και από την οικονομική πλευρά να το δεις, πάλι θα καταλήξουμε ότι τα εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ που σπαταλιούνται στις διακομιδές θα μπορούσαν να διατεθούν στο νοσοκομείο για την ανάπτυξη και λειτουργία και ίσως να στοίχιζε και λιγότερα στον κρατικό προϋπολογισμό σαν τελικό κόστος.

Πρώτο μας μέλημα λοιπόν η δημιουργία και λειτουργία νοσοκομείου .

Ταυτόχρονα βέβαια να έχουμε εξασφαλίσει μια γρήγορη και όσο το δυνατόν ασφαλή διακομιδή για τα  πολύ σοβαρά περιστατικά που θα προκύψουν.

Η λειτουργία του νοσοκομείου λοιπόν προϋποθέτει κάποια δεδομένα.Ένα από αυτά είναι:

Κτιριακός και τεχνικός εξοπλισμός .

Κατά κάποιο τρόπο τον έχουμε , θέλει οπωσδήποτε βελτίωση .Τι μας λείπει λοιπόν για να ξεκινήσει αυτό το εγχείρημα δειλά δειλά?

Το ανθρώπινο δυναμικό .Ιατροί ,νοσηλευτές, τεχνικοί, παρασκευαστές, διοικητικοί, και όποιοι άλλοι χρειάζονται για την συλλογική προσπάθεια που χρειάζεται για να λειτουργήσει ένα νοσοκομείο .Σε  αυτό το σημείο να σας ενημερώσουμε ότι πολύ Ναξιώτες και μη, μάχιμοι νέοι  γιατροί έχουν δηλώσει το ενδιαφέρον τους να πλαισιώσουν το νοσοκομείο μας εάν και εφόσον παρθεί η απόφαση επιτέλους από το υπουργείο  να στελεχωθεί  και να αρχίσει να λειτουργεί .

Μια άλλη ερώτηση που πέφτει στο τραπέζι είναι αν ξέρουμε τι είδους νοσοκομείο θέλουμε δλδ τι μοντέλο νοσοκομείου χρειαζόμαστε εδώ στη Νάξο.

Η απάντηση είναι απλή. Δεν είμαστε αιθεροβάμονες να ζητάμε να γίνει  ένας δεύτερος  Ευαγγελισμός στην Νάξο. Χρειαζόμαστε ένα ευέλικτο νοσοκομείο δευτεροβάθμιας φροντίδας και περίθαλψης .Παραδείγματα γύρω μας πολλά .Δείτε το νοσοκομείο της Σύρου της Λήμνου της Σάμου και τόσων άλλων νησιώτικών νοσοκομείων που λειτουργούν. Άρα μπούσουλας υπάρχει .Παίρνεις τα καλά τους παραδείγματα και τα εφαρμόζεις εδώ ,είναι πολύ απλό. Επομένως ξέρουμε τι ζητάμε και τι μοντέλο νοσοκομείου χρειαζόμαστε.

Το μείζον θέμα είναι πως θα το πετύχουμε  αυτό ,πως θα πετύχουμε τον στόχο μας και γίνει αυτό το αίτημα της κοινωνίας της Νάξου πραγματικότητα.

Άποψη του σωματείου βάσης εργαζομένων νοσοκομείου Νάξου Αμοργού και μικρών Κυκλάδων  είναι ότι μόνο με συνεχή ανένδοτο αγώνα διαρκείας μπορεί να κερδίσουμε το δίκαιο αίτημα μας .Η συνεχής πίεση από την ίδια την κοινωνία ,μαζικά με πολλούς και διάφορους τρόπους αγώνα  και προς όλες τις κατευθύνσεις ,ίσως φέρει και το ανάλογο αποτέλεσμα. Την προηγούμενη εβδομάδα με επικεφαλής τον Δήμαρχο, πλαισιωμένο από όλες τις πολιτικές παρατάξεις ,αλλά και εκπροσώπους των εργαζομένων πήγαμε στην Αθήνα και επισκεφτήκαμε το υπουργείο υγείας αλλά και σχεδόν όλα τα κόμματα στη βουλή πλην φυσικά της χρυσής αυγής που κανένας δεν ήθελε να συνομιλήσει μαζί τους για ευνόητους λόγους...Τους δώσαμε το ομόφωνο ψήφισμα του δημοτικού συμβουλίου που ζητάμε αυτόνομο και αυτοτελές νοσοκομείο στη Νάξο ,όχι στην συγχώνευση με την Σύρο που όπως προαναφέραμε αποδείχτηκε στην πράξη ολέθρια για το δικό μας Κ-Υ και άμεση στελέχωση μας με ενεργοποίηση  ενισχυμένου  οργανισμού .

Αν μας ρωτούσατε λοιπόν για το τι αποκομίσαμε από όλη αυτή την κινητοποίηση ,θα σας λέγαμε ότι κανένα από τα κόμματα που αποτελούν την τροικανή κυβέρνηση δεν μας  είπε κάτι ουσιαστικό, απεναντίας όπως και στο υπουργείο μας είπαν ότι είναι και θέμα εξωτερικής τρόικας,(δλδ αν θα ζήσουμε η θα πεθάνουμε θα πρέπει ίσως να το αποφασίσουν στο Βερολίνο οι δανειστές μας!!). Τα κόμματα της αριστεράς δήλωσαν αλληλέγγυα στο δίκαιο αίτημα μας και μας είπαν ότι θα είναι δίπλα μας αρκεί να το παλέψουμε εμείς οι ίδιοι . 
Με λίγα λόγια το συμπέρασμα είναι το εξής: αν η κοινωνία της Νάξου δεν απαιτήσει, δεν διεκδικίσει και δεν παλέψει για αυτό ,κανένας δεν πρόκειται να έρθει να της το προσφέρει. Η  Ικαρία η Λήμνος και η Ιεράπετρα, με μαζικούς αγώνες  ανάγκασαν το υπουργείο να προτείνει στην επιτροπή που ασχολείται με αυτά τα θέματα να εξαιρεθούν από τις συγχωνεύσεις με άλλα νοσοκομεία.  

Είναι λοιπόν στο χέρι όλων μας να ανατρέψουμε την κατάσταση και μιλάμε για ένα θέμα που δεν σηκώνει πολιτικά και κομματικά τερτίπια και καπελώματα γιατί έχει να κάνει με την υγεία ,περίθαλψη την κοινωνική πρόνοια, κατά συνέπεια δλδ με την ανθρώπινη ζωή η οποία όπως λέμε δεν σηκώνει σκόντο.

Μια άλλη μορφή αγώνα είναι η δικαστική οδός όπως τέθηκε από κάποια πλευρά. Να  προσφύγουμε δλδ στα δικαστήρια κατά της συγχώνευσης και να περιμένουμε να δικαιωθούμε .Άποψη μας είναι ότι  αυτό δεν πρέπει να λειτουργήσει σαν αερόσακος για τους αγώνες που πρέπει να δοθούν. Δλδ να εφησυχαστεί η κοινωνία περιμένοντας μετά από κάποιο μεγάλο χρονικό διάστημα να δικαιωθεί από το δικαστήριο και ξεχάσει εντωμεταξύ την ουσία που είναι η στελέχωση και η λειτουργία του νοσοκομείου. Γιατί πέστε ότι μας δικαιώνουν τα δικαστήρια ,και μετά τι? Κερδίσαμε νοσοκομείο? ΟΧΙ απλά παραμένουμε ως έχουμε έχοντας χάσει πολύτιμο χρόνο που θα μπορούσαμε να παλέψουμε για την ουσία .Γνώμη  μας λοιπόν είναι ότι ένα ΦΕΚ, ένας νόμος,καταργείται από ένα άλλο ΦΕΚ, –νόμο και αυτό πρέπει η κοινωνία μας να επιδιώξει σήμερα κιόλας δυναμικά.Τώρα αν κάποιοι θέλουν να δώσουν και την δικαστική μάχη έχει καλώς αλλά με την προϋπόθεση να μην λειτουργήσει σαν μαξιλάρι των αγώνων  όπως προαναφέραμε.

Η πιο ουσιαστική μορφή  αγώνα  είναι ο συνεχής ανένδοτος  διαρκείας προς κάθε κατεύθυνση και κάθε μορφής που θα δώσει μαζικά και δυναμικά η κοινωνία .

Αγώνας  διάρκειας   λοιπόν.

Όλοι μαζί , να φωνάξουμε  ένα βροντερό όχι ,στην συγχώνευση-υποβάθμιση του Κ-Υ Νάξου και ταυτόχρονα να απαιτήσουμε να λειτουργήσει νοσοκομείο αυτόνομο στο νησί που θα καλύπτει  επαρκώς υγειονομικά τη Νάξο ,την Αμοργό και τις μικρές Κυκλάδες.

Το Κ-Υ έχει φτάσει στο σημείο μηδέν.Πάει για κλείσιμο.
Θα το επιτρέψουμε ?
Διεκδικούμε:
Δωρεάν υγεία –περίθαλψη –κοινωνική πρόνοια, για όλους ,για ανασφάλιστους, μετανάστες ,ανεξαρτήτου χρώματος και διαφορετικότητας.
Αυτοί μας μιλάνε για κέρδη και ζημιές ενώ εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές.
Η μνημονιακή καταστροφική πολιτική για την υγειά δεν θα περάσει.